İyi bir haberim var: Öfke, sandığın gibi kötü bir şey olmayabilir! Şiddet ileöfke sıklıkla karıştırılıyor ama aslında birbirleriyle alakaları bile yok!Öfke faydalı bir duygudur. Kendimi ifade etmeme yardımcı olur. Kendimitehdit altında hissettiğim zaman DUR dememi sağlar.Peki öfke nasıl ortaya çıkar? Şiddete başvurmadan nasıl ifade edilmelive nasıl sakinleşmeli? Gelin, birlikte keşfedelim.Fransa`da pozitif ebeveynlik yönteminde öncü psikoterapist IsabelleFilliozat ile psikoterapist ve çocuk terapisti Virginie Limousin tarafındankaleme alınan, Türkiye dahil yayımlandığı tüm ülkelerde büyük beğenitoplayan Oynuyorum ve Kendimi Tanıyorum serisinin ikinci kitabı Öfkeİle Başa Çıkma Yolları, 100`den fazla etkinlik ve ebeveyn kitapçığıylabirlikte, çocukların içlerinde neler olup bittiğini anlayabilmelerini, öfkeninsağlıklı ve gerekli bir duygu olduğunu kavrayıp onu şiddettenayırabilmelerini sağlayacak şekilde tasarlandı."Duyguyu anlama ve aktarma becerisi için kıymetli bir kitap bu.Ebeveynlerin de mutlaka okumasını dilerim."- Dr. Gülcan Özer (Serinin ilk kitabı "Duygularım" hakkında)Kitabın arkasındaki ebeveyn kitapçığından:"Öfkelenince ne kadar da çirkin oluyorsun!", "Derhalsakinleşiyorsun!", "Hemen odana git ve sinirin geçene kadar daçıkma." Ailelerimiz öfkemizi kabul etmezlerdi, hatta açıkçaayıplarlardı. Kendi çocuklarımız öfkelendikleri zaman, biz de bunukabullenmekte bazen zorlanıyoruz. Oysaki öfkeyi kabullenmeninönemli olduğunu biliyoruz. Yapılan araştırmalara göre, bastırılanöfke psikosomatik rahatsızlıklar gibi birçok farklı soruna yolaçabiliyor. Hayal meyal ya da açık seçik, bir şekilde çocuklukyaralarımızı hatırlıyoruz. Anne babamız sinirlendiğinde, bununsorumluluğunu sıklıkla bizim sırtımıza yüklerlerdi: "Gerçektençekilmezsin!" "Bak aranıyorsun yine!" Öfkelenen onlar olduğundabile bu hep bizim hatamızdan kaynaklanıyordu! Bağırıyor,kontrolden çıkıyorlardı... Hatta öfkelenmekte haklı olduklarını vebunun eğitim olduğunu söylüyorlardı. Sonuç olarak biz de öfkenin iyibir şey olmadığını ve sadece güçlü olduğumuzda öfkelenmeyehakkımız olduğunu içselleştirdik. Okulda da farklı bir şeyöğretmediler. Öğretmenlerin öfkelenmeye hakkı varken, hatta onlarbuna teşvik edilirken, öğrencilere yasaktı. Bir kez daha verilenmesaj gayet açıktı: Öfke güçlülere mahsustu. Hâlbuki öfke sadeceen güçlülere tanınan bir hak ise o artık bir duygu olmaktan çıkmış,şiddetin tanımına dönüşmüştür! Yetişkinler davranışlarını haklıgöstermek için öfke kelimesini kullandılar, zira hiç kimse şiddetyanlısı olarak nitelendirilmek istemez. Ama işin aslı pek de öyledeğil. Öfke, benliğin oluşumunda ve uyumlu ilişkiler kurmadagerekli, sağlıklı bir duygudur. "Kendimizi kaybettiğimizde" ya da"sinirlerimiz boşandığında", verilen duygusal tepki aşırı ve yıkıcıoluyor, hele ki bir diğer kişi üzerinde üstünlük kurmak içinkullanılıyorsa, bunun adı artık hiddettir, hışımdır. Bu, öfke duygusu