Zincire vurulmuş kürek mahkûmuyken bile özgür olan bir ruh: Babanıara, babanı bul, babanı yok et! Bu yolları sen yapıyorsun adımlarınla;rehberin, yoldaşın, umudun sadece cesaretin... Korkma! Dünyanınbütün polisleri ve dünyanın bütün katilleri seni biliyorlar ama senkorkma, ellerinden gelmeyecek sana dokunmak, bütün bu paslı demirparmaklıklar onların dilleri.Rehberin, yoldaşın, umudun senin yalnızlığındır...Yalnızlık senin tabancan!İstanbul`da kavgacı bir mahalle Madunköy. Milletin gitmeye korktuğu,polisin girerken silahını okkaladığı bir mahalle... Lambaların pır pırettiği, günah gibi karanlık sokakların olduğu, geveze, gözü kara,tozlu ve meydan okuyan bir mahalle... Bir gece mahallede bir polisöldürülür, sonra bir tane daha... Sonra polisler bizimkilere, bizimkilerpolislere dalar... Sonra daha başka şeyler...Kürtler, Lazlar, Türkler, Balkanlılar, aşiretler, tarikatlar, siyasiler,kabadayılar, ruhunu kaynar sular gibi fokurdatan türlü erkekler...Mehmet Batur, Madunköy`de bir kenar mahallenin tarihini anlatıyor:Boşluğu, görünenden fazlasını, eski defterleri... Madunköy`de herkesinher şeyle ilgisi var.Madunköy, sert bir dengenin, duyulmayanların, her yerdeanlatılmayanların romanı...