"Bekir Tunç sağ elindeki silahı Oğuz Abi`ye, sol elindekini bana doğrultmuştu. Tabancamı iki elimle kavradım. Tetiği çekmemek için kendimi zor tutuyordum. Dudaklarının kenarından sarkan bıyıkları aralandı, acıyla sırıttı, gözlerime dik dik baktı.`Ben seni gebertmemiş miydim lan velet` dedi boğazından gelen bir hırıltıyla.`Bu işler satranç oynamaya benzemez, demiştin ama yanılmışsın salak Bekir` dedim alaycı bir sesle. `Bu işler tam da satranç gibidir.`Birbirine karışan üç el silah sesi, geniş ovanın üzerindeki boşluğa yayılıp yıldızlara doğru yükseldi."Derviş Şentekin daha ilk romanında durmuş oturmuş bir yazar kimliğinde. Kitap polisiye çizgisini koruyarak, psikolojiye ve Türkiye`de yakın dönemin siyaset karanlığına açılıyor. Etkileyici tahliller ve yorumlarla bezeniyor. -Selim İleri-Demokratik kitle gösterilerinin silahla bastırıldığı, işkencenin alenileştiği, çetelerin, cinayetlerin ve şiddetin estetize edildiği, racon kesmenin hayranlık yarattığı, bütün o sahte kahramanların, karanlık ilişkilerin ve derin bağlantıların vatan millet aşkına yüceltildiği bu ülkede "siyasi" olana sırt çevirerek küçük burjuvaların kimlik sorunlarına kapanan edebiyatımıza bir eleştiri olarak okunmalıdır bu kitap.-A. Ömer Türkeş-Derviş Şentekin`den, Amerikan kara romanlarına taş çıkartacak bir yapıt. Türkiye`de polisiye türün gelişmişliğinin bir kanıtı da sayılacak kitap, sadece türün meraklılarının değil, tüm kitap kurtlarının okuması gereken bir metin. -Ahmet Ümit-