Belaydık. Bitirimdik. Tuttuğumuzu koparırdık. Bazen ödlek kedilerinpeşine düşerdik. Nefes nefese kaçacak bir delik ararlardı. Bazende sokak sokak gezer, Ne geçiyon la burdan, diye korkuturdukyabancıları. Betleri benizleri atardı. Onların deyişiyle, itin götünegirmiş gibi olurlardı. Sonuçta insanlarla aramızdaki mesafe açılır vekimse bir şey vermezdi bize.Onun adı Mikasa. Melsanın âşığı, uzun ince gövdesi, siyah beneklerivar, güzel de bir burnu. Makam Dağının, Papaz Gölünün adınıbiliyor. Güneylilerle Kuzeyliler savaşıyorlar, onu da duyuyor. Zamanısöyleyen hikâyeler, kaderi temize çeken melekler, ölmüşlere dualarve sokakların tarihi... Hiçbiri, Heves Amcanın Muhterem Nuru sevdiğigibi Melsayı seven Mikasayı anlatmıyor. Dağlar gibi hatıralar...Alevli Kalpler Çetesi, Kıtmir Hazretleri, Çavuş Kabba, Burhan Çaçanıntürküsü, Jandarma Köpek Eğitim Merkezi... Latif Dede, Köpek Cengiz,güzel bir biftek...Teneke çatılar, safralar, tevatürler, mayınlı yollar...Uluyan köpekler ve Adıgüzel, kalplere iyi gelen...Kemal Varol, zamanı aşan bir roman, hüzünlü bir edebiyat biletisunuyor bize... Haw, sadece yeni değil sıcak ve güzel...