Özcan Karabulut, az ama öz yazan öykücülerimizden. İlk öykü kitabının yayınlanmasından bu yana yirmi dokuz yıl geçti. Aşkın Halleri, onun beşinci öykü kitabı. Öncekilerde olduğu gibi bu kitabındaki öykülerde de temel izlek: aşk. Ancak buradaki öyküler, öncekilerden farklı olarak siyasal artalan üzerine oturtulmamışlar; siyasal söylem taşımıyorlar, yalnızca aşkı ve aşkın değişik ortamlardaki değişik hallerini dile getiriyorlar. Kitabın ilk ve en etkileyici öyküsü Rojdada olduğu gibi, umutsuz bir aşk olabiliyor anlatılan, ya da son öyküde olduğu gibi tükenmiş ama bitirilemeyen, bitirilmek istenmeyen bir evliliğin çıkarılan hesabı. Terk edenin de terk edilen kadar mutsuz olduğu ilişkiler; otel odalarında, ıssız sokaklarda yaşanan yasak aşklar; karşılıklı aynalarda olduğu gibi iç içe geçen, birbirine yansıyan, ruhunun ikizini taşıyan kadınlar. Düşsel kadınlarla gerçek kadınların, umarsızlıkla umudun, pişmanlıkla coşkuların, bağlanmalarla kopmaların bir araya getirildiği, yoğrulduğu, herkesin yaşamının bir döneminde tattığı ya da tatmak istediği tutkulu aşklar var Aşkın Hallerinde. Yıkımlar da var, acılar, hayal kırıklıkları da, terk edişler, terk edilişler, ihanetler de. Aşkın Halleri olduğu kadar insanlık halleri de bu okuyacaklarınız...