Melo Abla, aslen Çanakkaleli, Frig-Aiol melezi idi. Melezliğindenötürü Melo namıyla anılırdı. Kalemle çizilmiş ince güzel bir yüzü,göreni sakinleştiren bir gülümseyişi vardı. Gözleri simsiyah, karazeytinler gibi parıltılıydı. Parıltıyı gördüğünüzde Melonun içindebaşka biri daha olduğu hissine kapılırdınız. Siz o hisse kapılmış gideriken, içeriden çıkan olmazdı.Boş gezenin boş kalfası A. Hermesi Bey, nam-ı diğer Çarşılı DeliAbbas, bir öğle vakti Teşvikiye Camii avlusunda, ayağında uzun,cayır cayır kırmızı eteği, platin sarısı harap saçlarıyla bankta oturankıralıçasıyla karşılaşır ve hikâyemiz başlar. Kalfanın, üfür üfür ipediz tekniği ile anlattığı bu serbest eser, Filiboğlu İskender Beyinmaceraları ve his dünyası üzerinedir ve dallanıp budaklanarak,Çanakkaleli Melahata kadar uzanacaktır.İlhami Algörün, hikâye kahramanı/anlatıcısı bu kez de tarihinsayfalarında geziniyor, tabii ki yine bir kadının, kıralıçanın bakışlarınezaretinde.