Ama yedi yaşındaki oğlu Cengiz,- Anne be!.. dedi, babamdı vallahi. Babam bugün dükkâna gitmedi ki... Bilâl Amcanın kahvesindeydi...Çocuk lafını tamamlayamadan bir çığlık koptu. Esma, Cengiz`in kaba etine bir çimdik basmış,- Yumurcak... Sus... diye haykırmıştı.Kocasının kocaman Karadenizli burnunu duvarın köşesinden o da görmüştü. Ama konu komşunun yanında iki paralık olmak istemiyordu. Başını pencereden içeri çekip,- Etinden et koparılmış gibi bağırma domuz, şimdi alırım ayağımın altına!.. diye çocuğa bağırdı."Şimdi ayağının altına almak" sık sık kocasının kullandığı, Esma`nın da ondan öğrendiği laftı.Kadınlar başlarını pencerelerden içeri çektiler. Artık dedikodu dört duvar arasında kahve değirmeninin sesine, kundaktaki çocukların viyaklamasına karışıyordu."Mahallenin Kısmeti" adlı öyküden