Frankfurt Okulu/Eleştirel Teorinin yeni kuşak araştırmacılarından Helmut Dubiel, 80lerin başından beri siyasetin teorisine ve pratiğine damgasını vuran Yeni Muhafazakâr akımın düşünsel kaynaklarını vukufla ortaya koyuyor. Yeni Muhafazakârlığın yeni görüşleri, kültür, demokrasi, eşitlik, refah, sınıf ve ilerleme gibi hassas konularda, bir yandan iyice eski köklere dayanıyor; diğer yandan, onları sahiden yeni kılan bir güncel bağlam da var. Bu bağlam, çağdaş kapitalizmin, Sosyal Refah Devletini işten çıkartmasıyla belirleniyor. Yeni Muhafazakârılığın yenilişi ve modernliği, kapitalizmin içinde bulunduğu yeniden yapılanma krizine cevap sunabilme yeteneğinden geliyor ve bu yeteneği sağ düşüncenin kadim unsurlarını maharetle cilalayarak, tazeleyerek sergiliyor. Yeni Muhafazakârlık, siyasal düşünce yelpazesinin her köşesinden her türlü malzemeyi eklemlemedeki esnekliğiyle de ayırt ediliyor. Nitekim Dubiel, Yeni Muhafazakârlığın yeni-liberallikle içiçe düşünülebileceği notunu düşüyor. Kitabın en önemli yanlarından biri, Yeni Muhafazakârlığı doğuran krizin, anti-kapitalist ve sol cenah açısından da bir tıkanıklığın ifadesi olduğunu görmezden gelmemesidir. Dubielin Yeni Muhafazakârlıkla hesaplaşması, kendini teşhir etme kolaycılığıyla sınırlamıyor; sağın bu ideolojik galibiyetiyle baş etmek için, sol düşüncedeki muhafazakâr rehavetin aşılması gerektiğini düşündürtüyor