Ay’a Zıplayan KediAy’a Zıplayan Kedi Kitabında; Eski bir kömürlükte yaşayan iki yavru kedi, kaybolan kardeşlerini ve annelerini bulmak için yola çıkar. Böylece soğuk sokaklarda geçen sıcacık bir arayış hikâyesine başlarlar.Kitabın İçinden;Gece.Soğuk.Kaldırımlar ıslak.Çünkü saatlerdir yıldız yağıyor.Hey, turuncu renkli bir sokak kedisi olan Patiş’in düşünceleri bunlar. Yani burun kıvırıp da “Hah, ne biçim anlatım bu! Yıldız yağar mıymış hiç!” demeden önce azıcık sabredin, olmaz mı? Bana kalsa çok daha sade bir giriş yapar, daha öyküye başlarken sizi benzetmelere boğmazdım. Örneğin “yıldız yağıyor” demek yerine “yağmur yağıyor” der çıkardım işin içinden. Ne var ki yazarların bir amacı da anlattığı kişinin kimliğine bürünmektir. İzin verirseniz ben de bunu yapmaya çalışıyorum ve…Üf! Bak işte, beni lafa tuttunuz ve öyküsünü anlatmaya çalıştığım kedi (yani Patiş) sıvışıp gitti. Şimdi işin yoksa sokak sokak gez; çöp bidonlarını, kuytu köşeleri, kuru kalmış apartman girişlerini arayıp kediyi bul ki anlatmaya henüz başladığın öykü yarım kalmasın!Neyse…Ben pek de heyecan verici olmayan bu görevle uğraşırken, siz de sonraki sayfaya geçip Patiş’in ilk doğduğu anları izleyin, olmaz mı?Eh, ne de olsa bir kitabın içindeyiz ve gerçek hayattakinin aksine, burada her şey olabilir. Yani göz açıp kapamak kadar hızlı bir şekilde zamanda yolculuk yapmanız; gömlek cebinizde sadece size ait bir canavar taşımanız; okul kütüphanesindeki kitapları temizleme cezası sırasında bulduğunuz sihirli bir günlük yardımıyla Düşler Diyarı denen rüyalar ve kâbuslar boyutuna gitmeniz ve en inanılmazı, gerçekte Kıtrakoy adlı uzak bir gezegenden dünyayı istila etmek için gelmiş bir uzaylı olan ama bizim sebze zannederek brokoli adını verdiğimiz o acayip şeyden yapılan yemeği sevmeniz bile kitapların içinde mümkündür.Tamam, fazla uzattığımın farkındayım ama size kitapların (bazen) ne kadar muhteşem şeyler olduğunu hatırlatmam gerekiyordu.