Itır’ın SahnesiItır’ın sahnesi kitabında Itır, sıcacık bir mahallede yaşayan neşeli bir çocuk. Yaz tatilinde dedesinin dükkânının önünde bulduğu “Mahallede Şenlik Var” yazılı broşürle tatili birden eğlenceli bir hâle bürünüyor. Itır, bütün çocukları limonata kokulu hikâyesine davet ediyor!Kitabın İçinden;1. BÖLÜMEn küçük detayı görüp, her şeyi merakla sorgulayan iri ela gözleri; tarağı görünce bulunduğu yerden arkasına bakmadan kaçmasına sebep olan kızıla çalan kıvır kıvır kısacık saçları; en ufak güneş ışığında kızaran bembeyaz teni ve çenesinin ucundaki minik çukuruyla çevresinin ilgi odağı olmayı başarabilen bir kızdı Itır.Tıpkı ismi gibi mis kokuluydu Itır. Doğduğunda dedesi onu kucağına almış, minnacık yanaklarını öperken “Mis gibi güzel kokuyor, bu kız!” demiş ve “güzel koku” anlamına gelen “Itır” ismini vermişti. Sevimliydi, küçük bir dağ keçisi kadar sevimliydi. Daha bu yaşında dediğinden asla vazgeçmeyen, inat mı inat evin küçük tatlı keçisiydi. Asla kabul etmiyordu, on iki değil tam tamına on iki buçuk yaşındaydı. Zavallı annesi aylardır yalvarsa da boyu kısalmış kot salopetini, yeşil tişörtünü ve dedesinin aldığı beyaz spor ayakkabılarını üzerinden çıkarttıramamıştı.Çevresindekiler mi çocukla çocuk oluyordu yoksa Itır mı her yaştan insana ayak uyduruyordu bilinmez ama onun herkesle iyi geçindiği bir gerçekti. Mahallenin en huysuz, suratsız Münevver Teyzesini bile güldürürdü. Sahibinden başka kimseye pas vermeyen balıkçının gözü tok kedisi bile Itır’ı görünce hareketlenir, sevinir ona sırnaşırdı.