"Ama aynada fark ettiği yüzünü tuhaf buldu. Gözleri hiçbir zaman bu kadar büyük, bu kadar siyah, bu kadar derin olmamıştı. Benliğine yayılmış yüce bir şey değiştiriyordu yüzünü. ´Bir sevgilim var!´ deyip duruyordu kendi kendine. Yeni gelmiş başka bir ergenlik çağı gibi zevk duyuyordu bu düşünceden. Aşkın sevinçlerine, uzun zamandır umudunu kesmiş olduğu mutluluk ateşine sonunda kavuşacaktı demek..."Artık eskisi gibi Emma´yı ağlatan o tatlı sözleri ve onu çılgına çeviren ateşli okşamaları yoktu. Öyle ki Emma´nın içine gömülmüş olduğu o büyük aşkları tükeniyormuş gibi geldi Emma´ya.."Benden daha güzel olan çok kadın ve belki ama ben sevmesini daha iyi biliyorum! Ben senin hizmetkârınım, senin kapatmanım ben! Sen benim kralımsın, putumsun!..."Emma da öteki sevgililer gibiydi. Yeniliğin büyüsü yavaş yavaş bir giysi gibi düşüyor, her zaman aynı biçimi taşıyan, aynı dili konuşan tutkunun tekdüzeliği çırılçıplak ortaya çıkıyordu."İlk yayımlanışında müstehcenlikten yargılanan Madam Bovary, Flaubert´in bu önemli başyapıtı, hak ettiği yerde.. "Oğlak Klasikleri" arasında.