Bir bütündü doğayla yüzleşmenin verdiği düşünceler. Acımasız ne varsa üzerimize çullanmıştı, nöbet gibigeliyordu. Ayrısı gayrısı yoktu ölümün. Ne sazlar çalınır ne sözler dinlenir olmuştu. Mahşerin çocukları gibi birerbirer düşüyordu karlara, teslim oluyordu insanlık. Bir emrin esareti boğuyordu tüm gerçekleri. Yazgısı oluyorduihtiraslar, anlatılan hikâyeler birer birer gerçek oluyordu. Kurtarmaz olmuştu anaların feryatları, dindirmezolmuştu yarın gözyaşları. Ayşe`ye, Fatma`ya yazılan son mektuplar olmuştu hayata dair ne varsa. Tarih yazılmıştıkarlı karışan topraklara. Adı beyazdı, adı hüzündü, adı esaretti. Bir esaretin peşinden gitmek de bize düşmüştü.Hepsi bu...