Sümsük otu gibi yapışıp iyi niyetimi kaşık kaşık götürdü. Yaşasın hakkaniyet, hep benimkiler miölecekti. Acısı yüreğime su serpse de insanlık edip "Izdırap koca kanatlı kuştur, her gün bir dağaşar, azıcık sabret," diyorum anlamıyor. "Bazı ilaç terkiplerinin altında mücerreptir yazar. Bakişte ben o sınanmış hapım. Farz et cezaevindesin, gün say bir yıla tahliye olacaksın, çığrışmakçözüm değil," diyorum anlamıyor. Buyur kendini yırt o zaman, niye bana geliyorsun. Taşeronfirmayım sanki. Azrail`le imzalanmış iş akdim mi var ki, hizmet üretimine dair yönlendirmeyapayım. Bu müştereken üstesinden gelinecek bir durum değil. Öyle olsaydı, şuraya yazıyorumimecenin dibine vururdum.Leyla Polat, Ölümü Gör`de mizahi ve bıçkın üslubuyla bu sefer ölümü yokluyor. Ölüm hâlleri herbir öyküde ele alınırken Azrail`e karşı olumsuz bir duruş sergilenmiyor. Korkutucu ve kaçınılanbir gerçek olmaktan çıkan ölüm, herkesin yanı başında mizahi bir kapı olarak açılıyor. Okura,şifa niyetine öyküleri okuyarak kapıdan geçmek kalıyor.