"...Ünlü roman yazarı R., dağlara yaptığı üç günlük istirahat gezisinden sabahın erkensaatlerinde tekrar Viyana`ya döndüğünde gardan bir gazete alıp, tarihe şöyle bir göz atınca ogünün doğum günü olduğunun farkına vardı. Aklından kırk birinci yıl diye geçirdi aklından ve bufarkındalıktan ne acı ne de mutluluk duydu. Gazetenin hışırdayan sayfalarına hızlıca göz atıp,evine gitmek için bir taksi tuttu. Evin uşağı, onun yokluğunda gelen iki ziyaretçinin ve telefoneden birkaç kişinin haberini verdikten sonra, elinde bir tepsiyle biriken postayı getirdi. R., gelenzarfları rastgele gözden geçirdi, birkaç zarfı, gönderen kişilerin isimleri ilgisini çektiği için açtı;tanıdık olmayan bir el yazısıyla yazılmış ve epey uzun görünen mektubu ise bir kenara ayırdı. Buarada hizmetçi ona çay getirmişti, R. koltukta rahatça arkasına yaslandı, gazetenin ve diğerkâğıtların sayfalarına tekrar şöyle bir göz attı; daha sonra bir puro yaktı ve kenara ayırmış olduğumektuba uzandı. Aşina olmadığı, tedirgince ve çalakalem bir kadının el yazısıyla yazılmışyaklaşık iki düzine sayfaydı, mektuptan çok bir müsveddeye benziyordu. R. Acaba zarfın içindekimden geldiğini açıklayan başka bir kâğıt kalmış mıdır diye tekrar zarfı yokladı. Fakat zarf boştuve tıpkı kâğıtlar gibi zarfın üzerinde de ne bir gönderici ismi ne de imza vardı. Tuhaf, diyedüşündü R. ve mektubu tekrar eline aldı..."