Cumhuriyet sonrasında Türkiye, şehir planlaması çevrelerinde Ankara`nın başkentolması gibi yankılar uyandıran kararlarını ünlü yabancı plancılar eliyle uyguluyordu.1950`lere ulaşıldığında Türk plancıları uluslararası yarışmaları kazanıyor,ülkelerinin şehir planlamasına el koyuyorlardı. Ama bu planlarda daha çok mimarîağırlık kazanıyordu. Oysa İkinci Dünya Savaşı sonrasında Türkiye hızlı birşehirleşme sürecine girmişti, böyle mimarî kaygılarla hazırlanan planlar şehirlerindüzensiz gelişmesine hakim olamıyordu. Şehir olgusu yalnız mekânsal olarak değiltüm sosyal ve ekonomik içeriği ile kavranmalıydı. İşte bu dönem daha çok batıülkelerinde şehir planlama eğitimi gören yeni plancılar Türkiye`ye döndüler ve şehirplanlamanın sosyal içerik kazanması kavgasını verdiler. Sayıları azdı. Türkiye`ninşehirleşmesini yönlendiremeseler bile birçok kişinin şehirleşme konularına sosyaliçeriği ile eğilmesine neden olan havayı yarattılar ve çevreyi doğurdular. İşte buçevre içinde eğitimlerini daha çok Türkiye içinde gören, uygulamayla sıkıca ilişkileriolan daha genç bir kuşak yetişti. Bu kitabın yazarları işte bu kuşaktan. Ülkeninşehirleşmesine ve planlamasına kendi deneyleri açısından bakarak, yeni bir sentezeulaşma arayışı içindeler. Çok hızlı bir değişim sergileyen şehircilik dinamiklerineDolmuşlu, Gecekondulu, İşportalı Şehir kitabının tarihsel izdüşümü etrafındanbakmayı denemek şehircilik tarihinin bir özetini kavramak için önemli bir fırsatolacaktır.