"...Orta sınıf kadını yazmaya başladı. Çünkü eğer Aşk ve Gurur önemliyse ve Middlemarchile Vilette ve de Uğultulu Tepeler önemlilerse, bu durumda ben sadece kendilerini kitaplarıyla vedalkavuklarıyla kır evlerine hapsetmiş yalnız aristokrat kadınları değil, genel manada kadınlarınyazmaya başlamaları benim bir saatlik bir konuşmayla kanıtlayabileceğimden çok daha fazlaönem taşır. Bu öncüler olmaksızın, Shakespeare`in Marlowe olmadan ya da Marlowe`un Chaucerolmadan, ya da Chaucer`in o unutulmuş dilin doğal vahşiliğini evcilleştiren ve yolları döşeyenşairler olmadan yazamayacakları gibi, Jane Austen ve Bronte`ler ve George Eliot`lar da bir şeyyazamazlardı. Çünkü başyapıtlar yalnız ve tek başlarına doğmazlar; onlar ortak düşüncenin, insantopluluklarının birlikte düşünmelerinin ürünleridir, bu sebeple de tek bir sesin arkasında kitlelerintecrübeleri bulunur. Jane Austen`in gidip Fanny Burney`in mezarının üzerine bir çelenkbırakması lazımdı ve George Eliot, Eliza Carter`a erken kalkabilmek ve Yunanca öğrenebilmekiçin karyolasına çan bağlamış olan o yürekli yaşlı kadın sağlam gölgesine saygı duruşundabulunmalıydı. Bütün kadınlar da, Aphra Behn`in o son derece şaşırtıcı ancak oldukça uygundüşen bir biçimde Westminster Abbey`de bulunmakta olan kabrine çiçekler yağdırmalıydılar,çünkü onlara düşüncelerini ifade etme hakkını o kazandırmıştır. Yine kuşku uyandırıcılığı vetutkunluğuyla beraber bana bu akşam sizlere: kendi ince zekânızla yılda beş yüz pound kazanın,demenin o kadar da hayalci bir şey olmayışına neden olan kişi de oydu..."