Analoji tartışması, Platon ve Aristoteles`in argümanlarında sıklıkla önemli rol oynamaktadır. Ve dahi buargüman türü Sokrates`e kadar uzanmaktadır. Fakat gerçek bir çıkarım olarak görülmemesi, olası sonucusalık vermesi ya da benzer vakalar arasında yetersiz sayıda benzer özelliğe dayanması sebebiyle, analojikakıl yürütme üzerinde kayda değer çok az çalışma yapılmıştır. Oysa analojinin, ortak bir niteliği paylaşantürlerin bir cins altında birleşmesi olarak, bir türden başka bir türe çıkarım olarak anlaşılan ve bu türdegeçerli olan üçüncü bir alternatifi mevcuttur. Bu alternatifle analoji, geçerli bir tümdengelimsel yapı olarakyorumlanmaktadır. Bu yapının Aristoteles`in örnek (paradeigma) argüman tartışmasında bulunmaktadır.Ayrıca Aristoteles`in; sayı, tür, cins ve analoji şeklinde gerçekleşen dört bölmeli özdeşlik tartışmasında dabulunabileceği ileri sürülmektedir. Ve aslında geçerli bir analojik akıl yürütmenin, cins özdeşliğinedayandığı iddia edilmektedir. Analojinin tümevarımsal yapısı ise Platon`da bulunmaktadır; fakat bu yapı,Platon tarafından çok fazla geliştirilmemiştir. Onun düşüncelerinde, analojik yapıyı ziyadesiyle görmekmümkün ise de, mantıksal ya da akıl yürütmesel biçimde bariz kılınmamıştır. Aristoteles`te ortaya konankanıtın,"en genel düzeyde olması gerektiği" ilkesini ya da analojinin tümdengelimsel yapısını, Platon`untümevarımsal yapısı daha da haklılaştırmaktadır. Nihayetinde bu yapı, az da olsa bazı tartışmalıdurumlarda ve karmaşıklığın giderilmesinde kullanılmaktadır ve umut ediyorum ki burada önerilen analojikbiçim, bundan sonraki süreçte çeşitli olaylara uygulanabilir olacak ve bunların daha iyi anlaşılmasınınönünü açacaktır.