1905 yılında Osmanlı İmparatorluğu`nun en büyük liman şehri İzmir`in Karantina semtinde Osmanlı uyruğu bir Rum olarak doğan Olga Vatidou, Eylül 1922`deki Büyük Yangının çalkantılı, karanlık günlerinde kendini Atina`da bulur. İmparatorluğun son döneminde milliyetçiliğin yükselişi ve 1912-1922 yılları arasında ardı ardına patlak veren savaşlarla Osmanlı İmparatorluğu`nun ve Balkan ülkelerinin binlerce vatandaşı memleketlerini terk etmek zorunda kalır. Ancak, bu yıkım, Olga`nın `toprağım` olarak nitelendirdiği şehre bir daha geri dönmeyeceği anlamına gelmez. Yunanistan`da bilinen adıyla `Küçük Asya Felaketi`nden tam otuz yıl sonra, 1952`de doğduğu şehri, mahallesi Karantina`yı, çocukluğunda oyun oynadığı sokakları, babasının evini bir daha görmek üzere İzmir`e gelir ve seyahatinin notlarını kağıda döker. Bu notlarda en fazla hissedilen duygu, hasrettir. Olga`nın gözünde `kederli hatıraları olan` Karantina`daki baba evine duyduğu hasretin notları...Notlar, aynı yıl Atina`da Olga Vatidou`nun kendi çabalarıyla basılsa da, ikinci bir baskı yapmaz ve unutulup gider. Bu notların neredeyse üç çeyrek asır sonra Türkçe`ye tercüme edilmesiyle, Büyük Yangını ve mübadeleyi yaşamış, ancak memleketini tekrar ziyaret edebilmiş bir kadının yazıları da ilk kez Türkçe`de yer bulmuş oldu.