Altmışlı yıllar, Türk Sinemasının altın yılları olarak kabul edilir. `Sinemacılar Kuşağı` diyebilinen bu dönem, hem nicelik hem nitelik bakımından en güçlü yapıtların ortaya çıktığıyıllardır. Bu yıllarda, özellikle dört yönetmenin filmleri öne çıkmaktadır; Metin Erksan, LütfiAkad, Atıf Yılmaz, Halit Refiğ.Erksan, Yılanların Öcü, Susuz Yaz ve Kuyu`da köy gerçekliğini çarpıcı biçimde beyazperdeye taşırken, Acı Hayat, Ölümsüz Aşk ve Sevmek Zamanı gibi kent filmlerinde de, aşkteması üzerinden sınıf çatışmasını ve bu çatışmanın tarafı olan burjuvaziyi eleştirir."Yeşilçam" kalıplarının dışına taşan, kendine özgü bir üslupla yapar bunu. Filmlerinde ayrıksıüslubunu yaratmayı başaran Metin Erksan, auteur deyince akla gelen yönetmenlerimizinbaşında gelir.Metin Erksan`la birlikte, "Siyah beyazı" en etkili kullanan ve auteur sıfatını fazlasıyla hakeden Lütfi Akad, Türk sinemasının en önemli yönetmenlerinden biridir. Olağanüstü birsadelikle, büyük anlamlar yaratabilen Akad, karakteri ve duruşuyla da örnek bir şahsiyettir.Atıf Yılmaz ise; filmografisinin en önemli ve en çarpıcı kısmını 80 sonrası yaptığı, MüjdeAr`lı kadın filmleriyle oluşturur.Halit Refiğ; Doğu Batı arasında entelektüel bir sinemacı. Ulusal sinemanın teorisini yazıpkavgasını yapmış olsa da, filmlerinde bunu ne kadar başardığı hep meçhul kaldı.