Bu kitap bir yönüyle, erkin / ideolojinin kitleleri güdülemesini, onlara bir şeyleri belletme ve onları tek tipleştirip aynılaştırmayı ifade eden dirijizm kavramı üzerinden `sanatın nasıl araçsallaştırıldığını` göstermeye çalışırken, diğer yönüyle de tiyatronun erken Cumhuriyet döneminin politik-ideolojik konjonktürüne eklemlenmesi girişimlerine ayna tutmaktadır. Erken Cumhuriyet dönemi, dirijizmin tiyatroyu biçimlendirdiği, tiyatronun da toplumun biçimlendirmesinde araçsallaştırıldığı kendine münhasır bir süreçtir. Tarihsel olanla birlikte, bu sürecin sanatsal ve politik yanına da projeksiyon tutmaya çalışan kitap, Kemalist ideolojinin özellikle ulus-kimlik inşası ve modernleşme projesi gibi temel argümanlarını halka anlatma ve benimsetme yolunda tiyatronun telkin gücünden nasıl ve ne denli yararlandığını göstermeyi amaçlamıştır. Temelde dönem eleştirisi yapan ve iki bölüm üzerine kurgulanan kitap, sözü edilen döneme ait tiyatronun varlığını da sorgulayıp, tiyatral etkinliklerin ve İnkılâp oyunlarının genel değerlendirilişini ele almaktadır.